Bugün öğle yemeği sonrası evden ofise dönmeye çalışıyorduk. Bizim oralar kentsel dönüşüm cenneti. Alternatif güzergahların hepsini kamyonlar kapatmış. Tek yol var, onda da birkaç araba önümüzden giden kamyon bir köşeyi dönemeyip kaldı. Köşede bir araba çok biçimsiz bırakılmış. Kamyon defalarca manevra yaptı ama olmuyor. Geçemiyor işte. Belki 15-20 dakika bekledik. Kontak kapattık. Dönsek gidilecek yer yok, arkamız da yığıldı. Sahilden caddeye kadar kuyruk oldu.

Bu esnada tam bizim yanımıza denk gelen binadan iki yaşlıca kadın çıktı. Sonra yukarıdakilere (kime gelmişlerse artık) el salladılar. Öpücük yolladılar. Telefon açtılar konuştular tekrar. Ben kamyona bakmaktan sıkılınca onlara bakıyorum. Dakikalarca sürdü bu.

Sonra bu teyzeler o yolu tıkayan arabaya binip gittiler. Ya hadi diyelim ki kamyonun dönemeyeceğini hesaplayamadın, arabayı öyle bıraktın. E bari bunu farkedince bir an önce çek arabanı, yolu aç, millet geçsin! Ya onlarca araba kuyruk olmuş, millet arabalardan inmiş neden geçemediklerini anlamaya çalışıyor, bu insanları bekletmenin ne anlamı var?

Ara sokağa kaçmış herhalde, teyzeleri trafikte yakalayamadım. Yakalayabilseydim "Teyze lütfen evine git ve ölene kadar da oradan çıkma, hatta bir an önce öl de dünya senin gibi bir oksijen sarfiyatından kurtulsun" diyecektim. Teyzeler bunu haketti.