lawnmower

Lisede bize Keifer diye ecnebi bir kimya hocası gelmişti. Adam biryerlerde kendine has bir periyodik tablo yaptırmış. Kendine has dediğim, A4'ten büyük gibi, ama kenarlarında boşluklar var. Yani neredeyse bir A4 kadar da boş alan var kâğıtta. Bize dağıttı bunları. "Sınavlara bunu da yanınızda getireceksiniz" dedi. Biz tabi şaşırdık. Sonra adam işi daha da abarttı, "Boş yerlere formül filan ne isterseniz yazabilirsiniz, yani sınava gelirken ihtiyacınız olacak şeyleri hazırlayın, öyle gelin" dedi. Biz "ağam bizimle eğlenir" modundayız ama adam ciddi. (Fena halde rahmetli Süleyman Seba'ya benziyordu bu arada bu adam)
 
Neyse, hoca bize açık açık kopya çekin diyor işte. Yav olacak iş mi, biz o güne kadar kimyada hep element sembolü, numarası, formül filan ezberlemişiz. Adam bunları bizden istemiyor. Peki bizden ne istiyor? Mr. Keifer bize özel bir muamele mi yapacak sınavda?
 
Sonra haftalar geçti, sınav haftası geldi, sınav olduk. Adam aynen dediği gibi üzeri formüllerle bezenmiş periyodik tabloyla sınava girmemize izin verdi. Sorular alıştığımız gibi değildi ama. Ezber değil bilgi ve kafa gerektiren şeylerdi. Formül hazırda olsa bile onu kullanacak noktaya gelmek için sorunun yorumlanmasını gerektiren şeylerdi. Olacak iş değil yav. Çok acaip yani. Fantastik bir deneyim.
 
Neyse, şimdi o hoca ölmüştür büyük ihtimalle. Lakin ben o sistemi unutmadım. Olması gereken oydu zira. Fuzuli şeylerle beyinleri doldurmak yerine gerçek dünya senaryolarına daha yakın bir sistem uyguluyordu adam. Öyle ya, periyodik tablo ve formüller kolayca ulaşılabilecek şeyler, ama esas lazım olan onları kullanabilmek için gereken beceri. Keşke tüm öğretmenler böyle sistemler benimsese, şu boktan ezberci eğitim sistemini sonsuz hiçliğe uğurlasak...

Ben öğrenciyken en nefret ettiğim şey yaz tatili için verilen ödevdi. Çocuğuz, zaten okul filan çocuk doğasına tam uygun birşey değil, ileride lazım olacak filan ama işte uyum sağlanması zor birşey. İşte o zor şeyin çocuğu rahat bıraktığı birkaç aylık yaz tatili dönemi sanki millete batıyormuş gibi rahat rahat tatil yapmasın çocuklar diye bir ton ödev verirlerdi. 
 
Şimdi aynı zihniyet çocukları yaz kampına yönlendirmeye çalışıyor. Neymiş, öğrenilen şeyler yaz tatilinde unutuluyormuş. Hadi ya, ben de neden uzaya roket gönderemedik diye merak ediyordum, demek ki bu sebeptenmiş. Yaz okulları ve kampları sayesinde çocuklar o bilgileri hiç unutmayacak ve bu sayede roketlerimiz havalanacak birkaç sene sonra.
 
Bu çocuklar unutuyor diye hayıflanılan bilgiler de zaten çoğu aslında bir boka yaramayan şeyler. Hangi nehir hangi vilayetlerden geçer, hangi dağın yüksekliği kaç metre, nerede ne yetişir, hangi padişah ne zaman doğmuş ne zaman ölmüş filan... Bunları hiç unutmayan bir çocuğun hayatında hiçbir olumlu değişiklik olmayacağı gibi, bu fuzuli şeyler gençlerin gerçekten işlerine yarayacak şeyleri öğrenmesini de engeller.
 
Ne zaman televizyonda çocukların yaz kampına filan gitmesinin gerektiğini söyleyen birini görsem içimden (bazen de dışımdan) siktir git diyorum. Çocuklar yazın tatil yapsın, bari çocukken rahat etsinler.

Ben öğrenciyken en nefret ettiğim şey yaz tatili için verilen ödevdi. Çocuğuz, zaten okul filan çocuk doğasına tam uygun birşey değil, ileride lazım olacak filan ama işte uyum sağlanması zor birşey. İşte o zor şeyin çocuğu rahat bıraktığı birkaç aylık yaz tatili dönemi sanki millete batıyormuş gibi rahat rahat tatil yapmasın çocuklar diye bir ton ödev verirlerdi. 
 
Şimdi aynı zihniyet çocukları yaz kampına yönlendirmeye çalışıyor. Neymiş, öğrenilen şeyler yaz tatilinde unutuluyormuş. Hadi ya, ben de neden uzaya roket gönderemedik diye merak ediyordum, demek ki bu sebeptenmiş. Yaz okulları ve kampları sayesinde çocuklar o bilgileri hiç unutmayacak ve bu sayede roketlerimiz havalanacak birkaç sene sonra.
 
Bu çocuklar unutuyor diye hayıflanılan bilgiler de zaten çoğu aslında bir boka yaramayan şeyler. Hangi nehir hangi vilayetlerden geçer, hangi dağın yüksekliği kaç metre, nerede ne yetişir, hangi padişah ne zaman doğmuş ne zaman ölmüş filan... Bunları hiç unutmayan bir çocuğun hayatında hiçbir olumlu değişiklik olmayacağı gibi, bu fuzuli şeyler gençlerin gerçekten işlerine yarayacak şeyleri öğrenmesini de engeller.
 
Ne zaman televizyonda çocukların yaz kampına filan gitmesinin gerektiğini söyleyen birini görsem içimden (bazen de dışımdan) siktir git diyorum. Çocuklar yazın tatil yapsın, bari çocukken rahat etsinler.

Ben öğrenciyken en nefret ettiğim şey yaz tatili için verilen ödevdi. Çocuğuz, zaten okul filan çocuk doğasına tam uygun birşey değil, ileride lazım olacak filan ama işte uyum sağlanması zor birşey. İşte o zor şeyin çocuğu rahat bıraktığı birkaç aylık yaz tatili dönemi sanki millete batıyormuş gibi rahat rahat tatil yapmasın çocuklar diye bir ton ödev verirlerdi. 
 
Şimdi aynı zihniyet çocukları yaz kampına yönlendirmeye çalışıyor. Neymiş, öğrenilen şeyler yaz tatilinde unutuluyormuş. Hadi ya, ben de neden uzaya roket gönderemedik diye merak ediyordum, demek ki bu sebeptenmiş. Yaz okulları ve kampları sayesinde çocuklar o bilgileri hiç unutmayacak ve bu sayede roketlerimiz havalanacak birkaç sene sonra.
 
Bu çocuklar unutuyor diye hayıflanılan bilgiler de zaten çoğu aslında bir boka yaramayan şeyler. Hangi nehir hangi vilayetlerden geçer, hangi dağın yüksekliği kaç metre, nerede ne yetişir, hangi padişah ne zaman doğmuş ne zaman ölmüş filan... Bunları hiç unutmayan bir çocuğun hayatında hiçbir olumlu değişiklik olmayacağı gibi, bu fuzuli şeyler gençlerin gerçekten işlerine yarayacak şeyleri öğrenmesini de engeller.
 
Ne zaman televizyonda çocukların yaz kampına filan gitmesinin gerektiğini söyleyen birini görsem içimden (bazen de dışımdan) siktir git diyorum. Çocuklar yazın tatil yapsın, bari çocukken rahat etsinler.

Biz havalandırma borusu üretiyoruz. Demin elemanın biri geldi. Genç, şort tişört tarzı takılan öğrenci tipli bir genç. "Bana iki tane 3 metre 120mm" boru lazım dedi. Ben getirmek için içeri gittim. O esnada babama anlatmış. Ben geri geldiğimde babam "bilgisayarı soğutmak için kullanacakmış" dedi. Ben tabi anladım, benim de zamanında aklıma gelen egzost fan çıkışını dışarı verme olayını yapacakmış. "Oda sıcaklığı 38 derece oluyor, biraz daha ısınırsa sistem arıza verecek" filan dedi.
 
Ben tabi mal mal konuşuyorum. Mallık kısmını sonra farkedeceğim. Elemana "macunları yenile, bolca fan tak, bak bu kapalı devre sıvı soğutmalar çok iyi, hele bir de push pull yaparsan şahane" filan diyorum. Sonra ilk sormam gereken ama unuttuğum şey geldi aklıma ve sordum. "Soğutulacak kasa ne?" dedim. Hani model söylerse mallığa devam edip 200mm fan tak diyeceğim. Eleman "Abi iki kasa var, biri Cisco diğeri HP, bir tane switch var, bir de workstation var ama o pek ısınmıyor zaten" dedi. Ben bunu evde overclock yapan talebe sanıyorum, meğersem herif system admin'miş, server odasını serinletmeye çalışıyormuş. İşi zaten bu olan adama ben macun diyorum, fan diyorum... Neyse, verdik boruları, gitti eleman.